De 'samenvoeging' heeft Ethereum niet opgelost

De auteur is hoogleraar rechten aan de American University Washington College of Law

De Ethereum-blockchain, die vorige maand een groot deel van de cryptowereld heeft gefaciliteerd, heeft eindelijk de lang beloofde en vaak uitgestelde ‘fusie’ tot stand gebracht, een technische verschuiving in de manier waarop het werkt.

De Ethereum-blockchain is een van 's werelds meest gebruikte digitale grootboeken en het belangrijkste platform voor Web3, niet-fungibele tokens en gedecentraliseerde financiering. Hoewel de fusie duidelijk goed nieuws is voor het milieu, worden de andere problemen van de Ethereum-blockchain nog duidelijker benadrukt.

In plaats van te vertrouwen op gecentraliseerde tussenpersonen zoals een bank om transacties goed te keuren, vertrouwen blockchains op wat bekend staat als een ‘consensusmechanisme’.

Vóór de fusie gebruikte Ethereum het ‘Proof-of-Work’-consensusmechanisme. Dit houdt in dat zogenaamde ‘miners’ enorme hoeveelheden elektriciteit gebruiken om computers aan te drijven om herhaaldelijk het getal te raden waarmee ze een blok transacties aan de blockchain kunnen toevoegen. De winnende miners worden vervolgens gecompenseerd voor hun werk met cryptocurrency.

De Bitcoin-blockchain doet het nog steeds op die manier. Het verifiëren van Bitcoin-transacties kost meer energie dan hele landen zoals Noorwegen; In gebieden waar veel Bitcoin-mining plaatsvindt, heeft de lokale bevolking last van stijgende energiekosten en geluidsoverlast.

De overstap van Ethereum naar een proof-of-stake-systeem vermijdt deze milieukosten. Ethereum gebruikt nu een algoritme dat willekeurig iemand selecteert om een ​​nieuw blok te creëren en toe te voegen aan de blockchain. De partij wordt gekozen uit degenen die hun Ether (de native Ethereum-blockchain) hebben ingezet. munt) voor de mogelijkheid om het werk te doen en ervoor betaald te krijgen. Hoe meer Ether iemand inzet, hoe groter de kans dat hij wordt gekozen om het nieuwe blok te creëren.

Dit creëert prikkels om nog meer ether te verwerven, en het lijkt redelijk om te voorspellen dat elke blockchain die afhankelijk is van proof-of-stake de mogelijkheid om transacties in slechts een paar handen te verwerken zal concentreren. Volgens dataprovider Nansen is staking al een zeer gecentraliseerde aangelegenheid, waarbij enkele van de grootste bedrijven in de sector betrokken zijn, zoals Coinbase. Een grotere centralisatie lijkt onvermijdelijk.

Bedenk dat het hele punt van een blockchain met een consensusmechanisme is om te voorkomen dat je afhankelijk hoeft te zijn van gecentraliseerde tussenpersonen om transacties te verifiëren. Zonder zinvolle decentralisatie moet je je afvragen of alle andere problemen die verband houden met Ethereum de moeite waard zijn.

De Ethereum-blockchain is bijvoorbeeld berucht vanwege de congestie tijdens piekmomenten, wat zich uit in tragere transactieverwerkingstijden en fluctuerende transactiekosten (ook wel ‘gaskosten’ genoemd). Op piekmomenten kunnen gastarieven onbetaalbaar zijn voor gebruikers die kleinere transacties proberen te voltooien (in mei 2022 bereikten de gemiddelde dagelijkse gastarieven bijna $ 200), maar de fusie veranderde niets aan de manier waarop gastarieven worden berekend of geïnd.

Een dergelijke overbelasting draagt ​​bij aan een ander probleem. Gebruikers kunnen validators hogere kosten betalen om hun order als eerste binnen een transactieblok te laten uitvoeren. Dit zijn kosten voor gebruikers die ten goede komen aan de grotere validators, die zijn uitgekozen om meer transactieblokken te creëren en daardoor meer mogelijkheden hebben om hogere vergoedingen te ontvangen. Een validator kan zelfs zijn eigen transactie voor anderen invoegen om te profiteren van marktbewegingen, een praktijk die bekend staat als MEV of ‘maximaal extraheerbare waarde’.

De fusie zal de blockchain ook niet veiliger maken. De beweringen van Ethereum gaan ervan uit dat de fusie de decentralisatie zal vergroten. Maar als het tegendeel waar is, zijn er risico's. Uit een rapport in opdracht van het Amerikaanse Defense Advanced Research Projects Agency blijkt dat proof-of-stake blockchains met succes kunnen worden gemanipuleerd als het aantal validators te klein is.

De overstap naar proof-of-stake vergroot ook de rechtsonzekerheid rond de status van Ether. Vóór de fusie stelde de Amerikaanse senator Debbie Stabenow een wetsvoorstel voor waarin Ether werd opgesomd als een voorbeeld van een ‘digitale grondstof’ die buiten de jurisdictie van de Securities and Exchange Commission valt (in de VS worden effecten gereguleerd door de SEC, terwijl de handel in grondstoffenfutures). Commissie heeft toezicht op de grondstoffenmarkten).

Nu stakers hun Ether bundelen in de hoop gecompenseerd te worden door de gaskosten van de Ethereum-blockchain, kan een sterker argument worden aangevoerd dat Ether effecten zijn en geen grondstoffen. De SEC heeft mogelijk iets te zeggen over de beweringen van Ethereum over de decentralisatie en voordelen ervan.