Stablecoin-bedrijven moeten worden gereguleerd zoals de banken dat zijn

De auteur is een FT-redacteur

In oktober 2020 sloot de Kansas Banking Commission een staatsbank in Almena, een spoorwegstad net onder de grens met Nebraska. De Federal Deposit Insurance Corporation, die de deposito's van consumenten bij Amerikaanse banken garandeert, betaalde 18 miljoen dollar om elke spaarder gezond te maken. Het was een onopvallende procedure. De bankencommissie kwam op vrijdag bijeen, zonder verstoring van de deposito's tijdens het weekend. Dit was de laatste keer dat een bank in Amerika failliet ging.

De ineenstorting van de Almena State Bank en de redding van haar spaarders bleven deze week onopgemerkt toen Nellie Liang, de onderminister van het Amerikaanse ministerie van Financiën, in het Congres getuigde. Haar optreden volgde op een rapport van het ministerie van Financiën in november over stablecoins, digitale activa gekoppeld aan een soevereine munt. Als u een dollar stablecoin bezit – Tether of de USD Coin of de Binance USD – houdt u iets vast dat net zo waardevol zou moeten zijn als een dollarbiljet.

Het ministerie van Financiën is van mening dat stablecoins het overboeken van dollars van de ene plaats naar de andere goedkoper en efficiënter kunnen maken, een ontwikkeling die in Amerika hard nodig is en al veel eerder had moeten gebeuren.

Maar het ministerie van Financiën adviseerde ook om stablecoins alleen uit te geven door verzekerde bewaarinstellingen – consumentenbanken, zoals die in Almena. Dit is een meer controversieel voorstel, en het is ook een vraag voor de zeer nabije toekomst. Sinds januari 2020 is het totale aanbod aan dollar stablecoins gestegen van $6 miljard naar $174 miljard. Ter vergelijking: een van de grootste Amerikaanse consumentenbanken, Wells Fargo, rapporteerde afgelopen kwartaal $864 miljard aan consumentendeposito's. Het aanbod van stablecoins bedraagt ​​nu bijna precies een vijfde daarvan – gloednieuwe, liquide financiële verplichtingen die twee jaar geleden nog niet bestonden.

Republikeinen in de commissie voerden aan dat het opleggen van stablecoins aan door de FDIC verzekerde banken innovatie zou ontmoedigen. Maar het probleem met innovatie is dat de enige vorm waar financiers het meest naar verlangen eigenlijk gewoon de oudste truc in de financiële wereld is: het aangaan van kortetermijnverplichtingen en deze vervolgens te compenseren met langetermijnactiva die slecht zijn of niet bestaan.

Neem de staatsbank van Almena. Volgens een rapport van de inspecteur-generaal van de FDIC begon de bank in 2014 met een agressieve strategie om door de overheid gesteunde leningen voor kleine bedrijven en landbouwleningen af ​​te sluiten. De bank besloot het gegarandeerde deel van de leningen te verkopen en de rest van het risico in de boeken van de bank te houden. Snel veel leningen verstrekken is een geweldige manier om slechte leningen te creëren, zeiden accountants uit Kansas herhaaldelijk tegen de Almena State Bank. Dit is geen innovatie. Dat houdt alleen maar waardeloze bezittingen over.

Een stablecoin-aanbieder is een bank. Het is niet zoals een bank; Het is een bank. Wanneer u een stablecoin koopt, biedt u de aanbieder een dollarlening aan, net zoals wanneer u een dollar op een bank stort. En net als de bank moet de stablecoin-aanbieder over voldoende presterende activa beschikken om deze dollarlening indien nodig af te lossen voor een daadwerkelijke Amerikaanse dollar. Stablecoins zijn, net als bankdeposito's, 'uitvoerbaar': als mensen zich zorgen maken over de kwaliteit van de muntactiva van een aanbieder, krijgen ze al hun dollars snel en tegelijkertijd terug.

Morgan Ricks, professor aan de Vanderbilt Law School en voormalig ambtenaar bij het ministerie van Financiën, noemt dit het ‘geldprobleem’: als je een financiële verplichting creëert die net zo liquide is als geld, dan is deze inherent levensvatbaar. Als je geld wilt creëren, kun je ervoor kiezen jezelf geen bank te noemen, maar dan blijf je met het geldprobleem zitten. Stablecoins zijn dus niet per definitie twijfelachtig. Maar het bankwezen is inherent gevoelig, en daarom bouwen landen geavanceerde regelgevingssystemen op om deposito's te beschermen.

Je kunt elke regeling lezen als het verhaal van een ramp. Tijdens de turbulente jaren twintig gingen in Amerika elk jaar honderden banken failliet. Consumenten zouden goed moeten nadenken over waar ze hun geld storten, want als ze de verkeerde keuze maken, zouden hun stortingen verdwijnen.In 1933, op het hoogtepunt van de bankencrisis van de vroege depressie, gingen 4.000 banken failliet. In 1935 richtte het Amerikaanse Congres de FDIC op om deposito’s te beschermen.

Je kunt zeggen dat mensen volwassenen zijn en onderzoek moeten doen voordat ze een dollar stablecoin kopen, maar zo werken financiële crises in het echte leven niet. Wanneer veel mensen zogenaamd geld simpelweg zien verdwijnen, ontstaat er onrust. En dus hebben landen geleerd om op agressieve wijze consumentenbanken te reguleren en plannen te maken als ze toch failliet gaan. Er zijn veel problemen op het gebied van de Amerikaanse financiën, maar consumentendeposito's horen daar niet bij.

Het ministerie van Financiën heeft voorgesteld om stablecoin-aanbieders als bewaarders te behandelen omdat zij bewaarders zijn, en Amerika heeft al een systeem uitgewerkt voor het veilig opslaan van deposito's. Het doel van de regelgeving voor stablecoins zou hetzelfde moeten zijn als voor banken als de Almena State Bank in Kansas: voorkomen dat ze failliet gaan, en als ze toch moeten falen, ervoor zorgen dat ze stilletjes falen.